Komandor porucznik Władysław TRZCIŃSKI urodził się 24 września 1909 roku. Był odznaczony m.in. Orderem Virtuti Militari V kl. i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Absolwent Szkoły Podchorążych Marynarki Wojennej – promowany na stopień podporucznika marynarki w 1931 roku. Od 1931 do 1935 roku był oficerem wachtowym na ORP "WICHER", ORP "WILIA" i ORP "MAZUR". Następnie był adiutantem dowódcy Obrony Wybrzeża komandora S. FRANKOWSKIEGO.

Od 1935 roku był dowódcą Oddziału Artylerii Nadbrzeżnej. Pracował przy budowie Baterii im. Heliodora LASKOWSKIEGO na Helu. W czasie ćwiczeń został postrzelony w łokieć, wskutek czego amputowano mu lewą rękę. Po wyleczeniu został skierowany do Komendy Portu Wojennego w Gdyni, gdzie pełnił obowiązki w Służbie Uzbrojenia. We wrześniu 1939 roku uczestniczył w obronie Oksywia. 19 września 1939 roku dostał się do niewoli niemieckiej, z której w lutym 1940 roku został zwolniony wraz z innymi inwalidami i chorymi. Okupację spędził w Generalnym Gubernatorstwie.

15 listopada 1944 roku został wcielony do I Samodzielnego Batalionu Zapasowego jako zastępca do spraw morskich, z którym w 1945 roku wkroczył do Gdańska i Gdyni.

W 1946 roku został członkiem Misji Morskiej w Moskwie w sprawie przydziału okrętów.

Od 1946 do 1952 roku pełnił obowiązki zastępcy, a później szefa Uzbrojenia Głównego Portu Marynarki Wojennej w Gdyni.

31 stycznia 1952 roku zwolniony z zawodowej służby wojskowej w stopniu komandora porucznika i został przeniesiony do rezerwy.

Do przejścia na emeryturę pracuje jako kierownik ekipy pirotechnicznej w Polskim Ratownictwie Okrętowym. Był działaczem Związku Bojowników o Wolność i Demokrację.

24 czerwca 1998 roku odszedł "na wieczną wachtę".

Opracowano na podstawie książki "Kadry Morskie Rzeczypospolitej" - tom II str. 451.