Kmdr w st. spocz. mgr Julian Ochman

Urodził się 12 lutego 1917 r. w Stanisławowie. Jego ojciec Józef, ślusarz z zawodu, był kierownikiem warsztatów kolejowych w Stanisławowie. Po wojnie Ochmanowie osiedlili się w Oleśnicy. Szkołę podstawową i gimnazjum ukończył w Stanisławowie i od 1936 r. rozpoczął naukę w SPMW w Toruniu. W sierpniu 1939 r., w stopniu bsm. pchor., odbywał praktykę na kontrtorpedowcu „Wicher”. Po ogłoszeniu mobilizacji objął stanowisko oficera wachtowego i czasowo - zastępcy dowódcy, na minowcu „Czajka” a następnie brał udział w działaniach bojowych tego okrętu. Od 15 września pod Jastarnią bronił Półwyspu Helskiego. 27 września 1939 r. otrzymał awans do stopnia ppor. mar. Od 2 października 1939 r. do 30 stycznia 1945 r. przebywał w niewoli niemieckiej w oflagach: XB Nienburg, XVIIIC Spittal i IIC Woldenberg. W 1945 r. powrócił do kraju i rozpoczął pracę na stanowisku sekretarza ministra pracy i opieki społecznej. Skutkiem nacisków Dowództwa Marynarki Wojennej 22 sierpnia 1946 r. powrócił do służby w stopniu ppor. mar. i został dowódcą ścigacza „Bezwzględny”. Na przełomie lat 1946 i 1947 był oficerem flagowym 1 grupy ścigaczy w dywizjonie ścigaczy. Od stycznia 1947 r., awansowany na por. mar., został dowódcą ORP „Kania” we Flotylli Traulerów (Trałowców). Następnie był dowódcą trałowca „Czapla” oraz oficerem artylerii flotylli. A w 1948 r. objął stanowisko dowódcy okrętu hydrograficznego „Żuraw”. Natomiast w listopadzie 1949 r. objął dowództwo Flotylli Trałowców i awansowany w 1950 r. do stopnia kpt. mar., zajmował je do 1952 r. Awans na kmdr. ppor. otrzymał w 1952 r. pełniąc już obowiązki zastępcy szefa sztabu Obrony Wodnego Rejonu Głównej Bazy. Wkrótce, skutkiem przejmowania w tym czasie kluczowych stanowisk w Marynarce Wojennej przez oficerów radzieckich, przeniesiony został na stanowisko szefa sztabu Flotylli Trałowców. W 1954 r. został wyznaczony na komendanta Kursu Przeszkolenia Oficerów Rezerwy w OSMW. Otrzymał wówczas awans na kmdr. por. Nieoczekiwanie w 1955 r. został wyznaczony na dowódcę OWRGB a w roku następnym został szefem Sztabu Głównego Marynarki Wojennej. W latach 1957 - 1959 był słuchaczem leningradzkiej Akademii Marynarki Wojennej. Po powrocie do kraju początkowo nie miał przydziału a później, w latach 1960-1961, zajmował stanowisko dowódcy kursów doskonalenia oficerów w WSMW a następnie, od 1961 do 1963 r., był kierownikiem Studium Wojskowego w Państwowej Szkole Morskiej w Gdyni. Z tego stanowiska w 1963 r. na własną prośbę został przeniesiony do rezerwy. Od 1963 r. pracował w PSM jako kierownik praktyk morskich. W 1966 r. przeniósł się do Urzędu Morskiego w Gdyni, gdzie pracował do 1969 r. na stanowisku naczelnika Wydziału Oznakowania Nawigacyjnego. W 1969 r. został zastępcą kapitana portu Gdynia a w roku następnym - kapitanem tego portu. W 1970 r. skończył studia z zakresu ekonomiki transportu morskiego na Uniwersytecie Gdańskim uzyskując dyplom magistra. W 1972 r. jako starszy oficer pływał na statku „Dziwożona” ze Szczecina do portów duńskich, czasowo pełniąc obowiązki kapitana. W latach 1984 – 1988 był radnym MRN w Gdyni. Został odznaczony Krzyżem Oficerskim i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, złotym Krzyżem Zasługi, medalem Zasłużonym na Polu Chwały oraz innymi odznaczeniami. W 1990 r. na wniosek władz Związku Byłych Żołnierzy Zawodowych otrzymał awans na stopień komandora. W latach 1954–1957 i 1997-1999 opublikował w “Przeglądzie Morskim” artykuły zajmujące się problematyką szkolenia bojowego i obroną przeciwrakietową oraz wspomnienia ze służby w Marynarce Wojennej przed wojną i w okresie powojennym. Był inicjatorem powołania i aktywnym członkiem SOMWRP.

Zmarł po ciężkiej chorobie 8 marca 2006 r. Pochowany został 14 marca na cmentarzu witomińskim w Gdyni.