Hieronim Stanisław Kubera urodził się 26 września 1926 roku w Grudziądzu, gdzie w 1939 roku ukończył Publiczną Szkołę Powszechną. W okresie wojny pracował w stolarni jako robotnik i jednocześnie uczył się - zaliczył 4 lata Gimnazjum. Liceum Ogólnokształcące ukończył i maturę zdał w 1947 roku i wstąpił do Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej.
Już jako elew był świadkiem powrotu ORP „Błyskawica” z tułaczki wojennej do Gdyni. Pierwszą swoją praktykę marynarską odbywał właśnie na „Błyskawicy”.
Po ukończeniu Wydziału Pokładowego OSMW i promowaniu na stopień podporucznika marynarki służbę zawodową rozpoczął na stanowisku dowódcy trałowca redowego ORP „Jastrząb” (T-24). We wrześniu 1951 roku wyznaczony został na dowódcę okrętu hydrograficznego ORP „Kompas” (wcześniej ORP „Żuraw”, który w sierpniu po wyjściu z Kołobrzegu wszedł do portu Ystad, gdzie część załogi zeszła w Szwecji z okrętu). Jesienią awansowany na stopień porucznika marynarki. Latem 1952 roku oddelegowany do Leningradu na roczny kurs dowódców niszczycieli i zespołów okrętów nawodnych. W 1953 roku wyznaczony został na starszego pomocnika dowódcy ORP „Błyskawica”, a w 1954 objął jego dowodzenie. W czerwcu 57 r., już w stopniu kmdr. ppor. objął obowiązki szefa sztabu BOWR w Helu. Rok później przeniesiony do oddziału MW w Zarządzie I Sztabu Generalnego WP. Od 1958 roku studiował w AMW w Leningradzie, po ukończeniu której został szefem sztabu Bazy Świnoujście z zadaniem przekształcenia jej we Flotyllę. Od 1968 roku pracował w Zespole Szkolenia w Sztabie Generalnym WP. Ostatnie trzy lata służył w Inspekcji Sił Zbrojnych. Na emeryturę odszedł w 1987 roku.
Był odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Złotym Medalem „Za Zasługi dla Obronności Kraju”, Złotym Medalem „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” oraz Medalem „Za umacnianie braterstwa broni z ZSRR”.
