Odszedł z naszego marynarskiego kręgu człowiek, z którym wspólne więzi łączyły nas przeszło 60 lat. Edmund, urodził się 13 marca 1931 r. w miejscowości Lubostroń, w dawnym województwie bydgoskim. Po zakończeniu nauki w szkole podstawowej a później średniej, mając 20 lat przybył do Gdyni by od listopada 1951 r. rozpocząć swoją przygodę morską w Szkole Specjalistów Marynarki Wojennej. Trudne to były początki, bo wszędzie były jeszcze widoczne ślady minionej wojny, a warunki w jakich przychodziło zdobywać swoje pierwsze morskie doświadczenia na pewno nie należały do łatwych. We wrześniu 1952 r., już jako starszy marynarz został przyjęty do Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej. Używając współczesnych określeń, czteroletnie studia w OSMW w latach 1952 – 1956 nie odzwierciadlają ówczesnych realiów zdobywania wiedzy i kształtowania charakteru młodego człowieka, który miał zostać oficerem. Nauka była powiązana z wojskowymi warunkami bytowania, ale też niejednokrotnie z wykonywaniem zadań o charakterze bojowym. Wzorowe wykonywanie tych zadań i postępy w nauce to podstawa kolejnych awansów, pozwalających na noszenie na ostatnim roku nauki dumnego stopnia bosmana podchorążego. Zakończenie tego etapu morskiej edukacji w październiku 1956 r. to uzyskanie tytułu technika nawigatora morskiego i promocja na stopień podporucznika marynarki.
Po ukończeniu OSMW ppor. mar. E. DROŻNIAKIEWICZ został skierowany do Brygady OWR Głównej Bazy w Helu, gdzie objął obowiązki dowódcy ścigacza S-52 w dywizjonie MŚ, które pełnił do grudnia 1957 r. Po rocznej służbie, bo 1 stycznia 1958 r. został odkomenderowany na KDO do WSMW dla uzupełnienia wykształcenia specjalistycznego, by powrócić w listopadzie 1958 r. do dywizjonu Dużych Ścigaczy. W 11 dywizjonie DD 9 FOW pełnił służbę początkowo jako pomocnik dowódcy okrętu a później dowódca ORP „Wytrwały” do lipca 1965 r., kiedy dowództwo zdecydowało o skierowaniu go na studia w Akademii Marynarki Wojennej w Lenin-gradzie. Przebywał tam do końca lipca 1968 r. by powrócić do Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej w Gdyni, gdzie w Katedrze Taktyki Sił morskich został zatrudniony jako starszego wykładowcy. Na stanowisku tym pracował do sierpnia 1969 r., a następnie powrócił do 9. FOW do Wydziału Operacyjnego. Pełnił tam służbę na różnych stanowiskach aż do zastępcy Wydziału Operacyjnego włącznie. W pracy wykazywał wiele zaangażowania, sumienności i poświęcenia, co przełożeni zauważali przedstawiając go do kolejnych awansów i odznaczeń. W październiku 1974 r. został przeniesiony do pełnienia dalszej służby w Sztabie Dowództwa Marynarki Wojennej w Gdyni na stanowisko starszego specjalisty w Oddziale Operacyjnym, które zajmował do 5 stycznia 1991 r., kiedy został zwolniony z zawodowej służby wojskowej i przeniesiony w stan spoczynku. Pełniąc zawodową służbę wojskową był wielokrotnie nagradzany odznaczeniami resortowymi i państwowymi w tym Krzyżem Kawalerskim oraz Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Po zakończeniu służby wojskowej Edmund DROŻNIAKIEWICZ jeszcze w czerwcu 1995 r. rozpoczął pracę w PLO na stanowisku specjalisty ds. obrony, którą kontynuował również po zmianie nazwy firmy w styczniu na PLO – LEVANT, do września 2006 r. kiedy to definitywnie zakończył swoją pracę zawodową.
Kmdr Edmund DROŻNIAKIEWICZ był współzałożycielem i aktywnym członkiem oraz wieloletnim prezesem Zarządu Koła nr 3 Stowarzyszenia Oficerów Marynarki Wojennej RP, które to Koło założyli 10 kwietnia 1997 roku absolwenci OSMW, rocznika promocji w 1956 roku.
