W trakcie mszy św. w kościele garnizonowym głos zabrał Prezydent RP, który odznaczył zmarłego komandora pośmiertnie Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski a następnie w krótkich słowach przedstawił sylwetkę zmarłego, podkreślając jego zasługi podczas II wojny światowej, kiedy to jako żołnierz VI Wileńskiej Brygady Armii Krajowej walczył o wolną i niepodległą Polskę. Pogrzeb z honorami wojskowymi odbył się na cmentarzu Marynarki Wojennej na Oksywiu. W imieniu kolegów z Katedry Medycyny Morskiej WAM i przyjaciół ze Stowarzyszenia Oficerów Marynarki Wojennej głos zabrał kmdr prof. Kazimierz Dęga. Powiedział, że stoimy jak na żołnierskim apelu, przepełnieni smutkiem i żalem nad mogiłą zasłużonego żołnierza VI Wileńskiej Brygady AK, oficera służby zdrowia Marynarki Wojennej, twórcy polskich sukcesów w zakresie medycyny podwodnej i hiperbarycznej, wieloletniego nauczyciela akademickiego WAM kmdr. prof. dr. hab. med. Tadeusza Doboszyńskiego. Jesteśmy wszyscy szczerze wzruszeni, iż podczas mszy żałobnej w Kościele Garnizonowym towarzyszył nam: prezydent R.P. pan Bronisław Komorowski. To właśnie ojciec pana Prezydenta Zygmunt ps. „Kor” był towarzyszem broni Tadeusza Doboszyńskiego ps. „Biały” podczas partyzanckich zmagań w szeregach Armii Krajowej na Wileńszczyźnie.
Tadeusz Doboszyński urodził się w 1927 r. w Lublinie. Pochodził z ziemiańskiego rodu (herbu Abdank). Był wychowywany przez matkę, gdyż ojca, utracił w wielu 3 lat. Po ukończeniu szkoły podstawowej, jako syn oficera WP wstąpił do Korpusu Kadetów we Lwowie. Niestety wojna nie pozwoliła mu go ukończyć. W okresie okupacji uczył się dorywczo na kompletach i pracował na utrzymanie rodziny. Zagrożony aresztowaniem wstąpił do oddziału leśnego AK i walczył w szeregach VI Brygady Armii Krajowej na wileńszczyźnie. Służbę pełnił w oddziale „Solcza” kpt. c.c. „Tońko” w pododdziale por. Zygmunta Błażejewicza. Mimo młodego wieku zaliczał się do najbardziej odważnych i ofiarnych żołnierzy. W szeregach AK dotrwał do końca wojny. Po rozkazie generała „Niedźwiadka” rozwiązującego oddziały Armii Krajowej i rozformowaniu jednostki, żołnierze „Solczy” różnymi drogami przedostawali się na obszar prawobrzeżnej Polski. Tadeusz naukę rozpoczął w Białymstoku. W 1945 roku zdał maturę a następnie studiował na Uniwersytecie Lubelskim. Dyplom magistra farmacji uzyskał w 1949 r. W tymże roku po przeszkoleniu w KPO w Łodzi zostaje awansowany do stopnia porucznika i powołany do służby wojskowej w Marynarce Wojennej. Zostaje kierownikiem pracowni w laboratorium sanitarno-higienicznym. W 1961 roku uzyskuje stopień naukowy doktora i przechodzi do pracy w Katedrze Medycyny Morskiej WAM. W 1970 roku habilituje się w Gdańskiej Akademii Medycznej. Tytuł naukowy profesora otrzymał w 1987 roku.
W katedrze, profesor prowadził pionierskie badania nad wpływem na organizm człowieka środowiska gazowego w warunkach podwyższonego ciśnienia oraz bezpieczeństwem ludzi podczas pracy w habitatach nurkowych. Ważnym osiągnięciem naukowym było opracowanie testu tolerancji tlenowej umożliwiającego podawanie tlenu w komorze, eliminującego ryzyko wybuchu. Na podstawie uzyskanych doświadczeń zespół Katedry WAM wraz z zespołem technicznym Akademii Marynarki Wojennej opracował własny, bezpieczny system nurkowań głębokich i saturowanych. Można śmiało powiedzieć, iż profesor Doboszyński jest twórcą polskiej szkoły badań nad wdrożeniem do praktyki nurkowej długotrwałych nurkowań saturowanych. Brał udział w wielu rejsach badawczych na jednostkach ratowniczych Marynarki Wojennej.
Profesor był autorem i współautorem wielu podręczników w tym „Patofizjologii nurkowania”, „Podstaw hiperbarii tlenowej”, oraz ponad 120 prac poświęconych tej problematyce. Promotor 6 doktoratów i recenzent wielu prac doktorskich i habilitacyjnych. Za swoją działalność uzyskał wiele nagród naukowych w tym Ministra Szkolnictwa Wyższego i Techniki, Ministra Obrony Narodowej oraz Rektorów WAM i AMW. Ma na swoim koncie kilka patentów. Jest odznaczony Krzyżem Armii Krajowej, Krzyżem Kawalerskim OOP, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Złotą Odznaką Zasłużony Pracownik Morza, oraz wieloma medalami resortowymi.
Był humanistą i erudytą, człowiekiem nauki o szerokich horyzontach. Prowadzone przez niego prace miały charakter interdyscyplinarny i wyprzedzały istniejące w tym zakresie trendy światowe. Na co dzień cechował go życiowy optymizm i zdrowy marynarski humor. Tworzył wokół siebie świat ciepła i życzliwości. Zawsze podkreślał iż ideą przewodnią jego życia był zawsze etos służby w Armii Krajowej i Marynarce Wojennej.
Cześć Jego pamięci!
