Msza św. żałobna odprawiona była 18 czerwca o godz. 11.00 w kościele Marynarki Wojennej RP pw. Matki Bożej Częstochowskiej w Gdyni-Oksywiu. Odprowadzenie do grobu w asyście Kompanii Honorowej oraz sztandaru Stowarzyszenia Oficerów Marynarki Wojennej RP nastąpiło na Cmentarzu Marynarki Wojennej w Gdyni.
Mowę pożegnalną nad grobem wygłosił prezes Koła nr 8 Lekarzy i Farmaceutów SOMW RP kmdr lek. med. Zbigniew Jabłoński.
Czesław Żebryk urodził się 28.04.1922 roku w szpitalu we Wilnie przy ulicy Wilcza Łapa.
W tym mieście ukończył Szkołę Podstawową. Naukę w gimnazjum ogólnokształcącym rozpoczął w Nowej Wilejce, następnie kontynuował ją w Liceum im. Śniadeckich przy Uniwersytecie Stefana Batorego. Maturę uzyskał na tajnych kompletach polskich w Wilnie. W 1940 roku rozpoczął naukę na Wydziale Medycznym Uniwersytetu Wileńskiego przerwaną wybuchem wojny sowiecko-niemieckiej. Okupację przeżył w Nowej Wilejce pracując jako robotnik kolejowy. Po wstąpieniu w szeregi Armii Krajowej, brał udział w działalności informacyjnej na kolei oraz tajnym nauczaniu i kolportażu prasy podziemnej. Po zakończeniu działań wojennych, w ramach repatriacji trafił do Bydgoszczy, gdzie pracował w Urzędzie Repatriacyjnym. Następnie wyjechał do Poznania, aby studiować medycynę. Jednakże studia przerwał, ze względów życiowych i podjął pracę sanitariusza w pociągu PCK, który ewakuował rannych i chorych Polaków z Niemiec do Polski. Pełne studia lekarskie odbył w AM w Gdańsku w latach 1945-1950. Dyplom Lekarski uzyskał w 1951 roku. Na początku 1950 r. pracował jako młodszy asystent w III Klinice Chorób Wewnętrznych prof. Pensona.
Jesienią 1951 roku został powołany do zawodowej służby wojskowej.
Po przeszkoleniu wojskowym w KPO w Łodzi został awansowany do stopnia porucznika i skierowany do JW. 1223 w Koszalinie. Stamtąd trafia na Oddział Chorób Wewnętrznych 118 Wojskowego Szpitala Garnizonowego w Koszalinie. W 1956 roku po rozformowaniu Szpitala zostaje przeniesiony do 7 Szpitala Marynarki Wojennej na etat starszego asystenta Oddziału chorób Wewnętrznych. W międzyczasie odbył półroczny staż jako lekarz okrętowy w Brygadzie Kutrów Torpedowych w Gdyni. W 1963 roku został na własną prośbę skierowany do Wojskowej Morskiej Komisji Lekarskiej na stanowisko zastępcy przewodniczącego, a następnie został jej przewodniczącym.
Specjalizację z chorób wewnętrznych uzyskał w 1955r. I stopnia z Medycyny Morskiej zdobył w roku 1955, zaś II stopnia w 1968. Ponadto ukończył liczne kursy m.in. Wyższy Kurs Lekarski Obrony Przeciwatomowej w Instytucie Jądrowym PAN, kursy specjalistyczne w Klinice Zakaźnej AMG, oraz kurs z medycyny tropikalnej w Instytucie Medycyny Morskiej i Tropikalnej w Gdyni. Corocznie uczestniczył w wielu rejsach szkoleniowych na okrętach MW m.in. innymi do Archangielska, Murmańska, Rygi oraz na statkach Polskich Linii Oceanicznych na morze Czarne, Śródziemne oraz na „Stefanie Batorym” przez Atlantyk.
Wielokrotnie brał udział w sympozjach szkoleniowych poświęconych problemom medycyny morskiej m.in. w Piotrogrodzie, Warnie, Rostoku, gdzie przedstawiał problemy orzecznictwa wojskowego w Marynarce Wojennej. Brał udział w licznych konferencjach krajowych i poza granicami. Ogółem opublikował ponad 50 prac na łamach Lekarza Wojskowego, Polskiego Tygodnika Lekarskiego, Przeglądu Morskiego. Przez wiele lat jako internista pracował w Spółdzielni Lekarskiej W Gdyni.
Po 32 latach służby przeszedł w stan spoczynku w roku 1983.
Nigdy nie należał do żadnej partii. Udzielał się w licznych organizacjach zawodowych i społecznych. Od wielu lat aktywnie udzielał się w Stowarzyszeniu Oficerów Marynarki Wojennej. Za swą wieloletnią pracę lekarską i służbę wojskową odznaczony: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej. Odznakami: Zasłużony Pracownik Morza i Służby Zdrowia oraz wieloma medalami resortowymi.
Żegna go najbliższa rodzina mieszkająca poza granicami Polski: córki Barbara i Krystyna wraz z rodzinami, trójka wnuków, dwójka prawnuków i prawnuczka. Powierzono mi obowiązek w imieniu prezesa Stowarzyszenia Oficerów Marynarki Wojennej RP wiceadmirała Macieja Węglewskiego, Zarządu Głównego Stowarzyszenia oraz Koła Lekarzy i Farmaceutów pożegnać Cię drogi komandorze, lekarzu i kolego.
I na koniec wątek osobisty, bo w ostatnich kliku latach widywaliśmy się dość często. Drogi Czesławie, niech Ci będzie lekka polska, gdyńska ziemia, jedynego cmentarza Marynarki Wojennej z którego tak niedawno pożegnałeś swoją ukochaną małżonkę Halinę, która oczekuje Cię u Pana Boga w Niebieskich Przestrzeniach Wieczności. Żegnam Cię z miejsca, z którego wielokrotnie podziwiałeś; widok Bałtyku, słuchałeś liści poruszanych morskim wiatrem, wspominałeś poetyckie opowieści fal wędrujących od Wilejki po ujście Wisły i Motławy… do Polski.
Cześć Twojej Pamięci!
