Słowami tego wiersza żegnam kmdr. por. lek. stomatologii Jerzego Brunona Tomaszewskiego, który w dniu 12 marca 2022 roku, po długiej chorobie odszedł pełnić wieczną wachtę w zastępach niebieskich. Był jednym z tych, o których mówi się, że zna się ich od zawsze i o których się nie zapomni.
Urodził się 6 maja 1943 roku w Sopocie. W tym mieście ukończył szkołę podstawową i średnią zdobywając maturę w 1961 roku. W latach 1961-1963 zaliczył Szkołę Laborantów w Gdańsku, po której przeniósł się do miasta Łodzi na wydział Stomatologii Wojskowej Akademii Medycznej uzyskując dyplom lekarza dentysty i stopień wojskowy podporucznika. Dalsza droga zawodowa i służbowa prowadziła go na początku na staż w 7. Szpitalu MW w Oliwie, a następnie,jako kierownika gabinetu stomatologicznego w 115 Szpitalu Wojskowym w Helu. W trakcie tej służby, którą pełnił do 1983 roku zaliczył dwa rejsy dozorowe na Morzu Bałtyckim oraz w 1976 roku pracę w Szpitalu Polskiej jednostki Specjalnej ONZ w Ismailii w Egipcie, jako kierownik gabinetów dentystycznych. Służyliśmy tam razem i tam utrwaliła się nasza przyjaźń. Dalszą służbę (1983-1989) pełnił komandor Jerzy Tomaszewski w Specjalistycznej Przychodni Lekarskiej w Gdyni. W następnych trzech latach był wykładowcą w Studium Wojskowym Akademii Medycznej w Gdańsku. Od 1990 do 1997 pracował jako kierownik gabinetu dentystycznego w 7 Szpitalu MW w Oliwie skąd odszedł do rezerwy.
W trakcie służby awansował do stopnia komandora porucznika oraz zdobył specjalizację I i II stopnia w dziedzinie protetyki stomatologicznej. Posiada liczne odznaczenia resortowe oraz Medal Pokoju ONZ, z którego był szczególnie dumny.
Od początku powstania Koła Lekarzy i Farmaceutów Stowarzyszenia Oficerów MW był aktywnym jego członkiem i wiele lat sekretarzem Zarządu. Był człowiekiem twórczym, zajmował się rzeźbą w kamieniu i drewnie.
Drogi Jurku! Szkoda że nie będziesz brylował w koleżeńskich spotkaniach, w których byłeś duszą towarzyską śpiewając piosenki czy opowiadając dowcipy. Spędzaliśmy wspólnie czas nie tylko w służbie, ale i podczas wspólnych wypraw turystycznych samochodami, których byłeś fanem. Pamiętam Jacku ((zwracam się do syna) jak podczas zwiedzania muzeów w ówczesnym NRD jako 5-letni chłopiec nudziłeś się i w jaki specyficzny sposób wprowadzała cię w dobry humor Twoja mama św. pamięci Danuta, która oczekuje gdzieś w przestworzach innego świata na swojego męża.
Dzisiaj w anturażu pomników pamięci Katolickiego Cmentarza w Sopocie oświetlanego promieniami słońca, w cieniu kilkudziesięcioletnich drzew żegnają Cię: syn Jacek z żoną Karoliną, wnuczka Alicja i wnuk Łukasz, Twoi koledzy i koleżanki z Marynarki Wojennej z innych miejsc Twojej pracy oraz sąsiedzi i przyjaciele.
Niech Ci lekką będzie sopocka ziemia, na której się urodziłeś i z której podążasz na wieczną wachtę do Niebieskiego Orszaku.
Żegnam Cię w słoneczny dzień 18 marca 2022 roku- kmdr lek. med. Zbigniew Jabłoński, prezes ZK Nr 8 Lekarzy i Farmaceutów Stowarzyszenia Oficerów Marynarki Wojennej RP.
CZEŚĆ TWOJEJ PAMIĘCI!
