Zbigniew Szczepanek urodził się 19 maja 1933 roku w Gdyni Oksywiu. Jego ojciec był podoficerem zawodowym na okręcie podwodnym ORP „Ryś”. W 1935 roku, po ciężkim wypadku (wybuch wodoru) ojciec odszedł z Marynarki Wojennej do rezerwy. W czasie wojny za przynależność do AK ojciec został aresztowany i rozstrzelany w Oświęcimiu.
W 1951 roku po maturze, którą Zbigniew zdawał w Gorlicach na południu kraju wstąpił do Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej w Gdyni. Szkołę ukończył w 1955 roku w stopniu podporucznika marynarki.
Swoje pierwsze stanowisko oficerskie pełnił na ORP „Błyskawica” jako oficer nawigacyjny. Po półtorarocznej służbie na tym okręcie przeniesiony został również na stanowisko oficera nawigacyjnego na okręt szkolny MW ORP „Zetempowiec”, przemianowany później na ORP „Gryf”.
W 1961 roku, po ukończeniu rocznego kursu doskonalenia oficerów nawigatorów rozpoczął pracę
w Wyższej Szkole Marynarki Wojennej na stanowisku wykładowcy astronawigacji i nawigacji. W tym charakterze przepracował dziesięć lat, kończąc w międzyczasie studia na Wydziale Geografii ówczesnej Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Gdańsku. Pracując w Katedrze Nawigacji, napisał skrypt „Praktyczna astronomia morska” oraz wspólnie z komandorem Franciszkiem Wróblem opracował nowe, uaktualnione wydanie podręczników „Nawigacja terestryczna” i „Morskie pomoce nawigacyjne”, będące w tych latach podstawowymi podręcznikami do nauki przedmiotów nawigacyjnych w naszym kraju. Opublikował także wiele artykułów o tematyce nawigacyjnej w miesięczniku „Przegląd Morski”.
W 1969 roku, jako przedstawiciel Marynarki Wojennej, brał udział w tworzeniu trwającej potem przez wiele lat telewizyjnej audycji pt. „Latający Holender”. Jednakże po pierwszej audycji zakazano mu występowania w mediach, gdyż władze uznały, że lansuje poglądy typowe dla przedwojennego oficera.
W styczniu 1971 roku odszedł na własną prośbę z Marynarki Wojennej ze stanowiska zastępcy szefa Katedry Nawigacji w stopniu komandora podporucznika. Natychmiast znalazł pracę w Wyższej Szkole Morskiej w Gdyni na stanowisku wykładowcy astronawigacji, z którego na emeryturę odszedł kpt. ż. w. Karol Borchard. W Wyższej Szkole Morskiej, wspólnie z kpt. ż. w. Mirosławem Jurdzińskim wydał podręcznik „Astronawigacja".
W 1975 roku po raz pierwszy spróbował swych sił w malarstwie. W 1980 roku otrzymał z Ministerstwa Kultury i Sztuki uprawnienia do wykonywania zawodu artysty plastyka a w rok później został członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków. Od 1980 roku miał szereg wystaw indywidualnych w kraju (ok. 35) i zagranicą. Przez kolejne 10 lat coroczne organizowane były jego wystawy w Norwegii, Niemczech
i Jugosławii. W 1981 roku odszedł z pracy w Wyższej Szkole Morskiej i odtąd zajmował się już tylko malarstwem. Rozpoczął się nowy rozdział w jego życiu. W 1983 roku przeniósł się wraz z matką i żoną Wiesławą do Kazimierza Dolnego, gdzie spędził osiem lat. W Kazimierzu nawiązał kontakty z wieloma wybitnymi polskimi malarzami i krytykami sztuki. Był to okres intensywnego rozwoju jego malarskich umiejętności. Po śmierci matki powrócił z żoną do Gdyni.
Do najważniejszych osiągnięć w nowym zawodzie Zbigniewa Szczepanka należy zaliczyć: komplet czternastu dużych obrazów prezentujących zamki opisane w Trylogii, wykonanych dla Muzeum Henryka Sienkiewicza w Oblęgorku z okazji stulecia tego muzeum, serię akwarel do książki „Kto jest kim
w Trylogii Henryka Sienkiewicza?” (1999). Oprócz tego wydał cztery albumy: Zamki Pomorza, Warmii
i Mazur (2004, 2011), Zamki Śląska (2005), Zamki Wielkopolski, Małopolski i Mazowsza (2007), Zamki na Kresach (2008). Te ostatnie pozycje wypełniły lukę wydawniczą, bowiem od czasu ostatniego albumu zamków w malarstwie i rysunku autorstwa Napoleona Ordy minęło 130 lat. Ponadto w swoich albumach zawarł wiele malarskich rekonstrukcji zamków dziś nieistniejących bądź będących w ruinie, rzecz nigdy dotąd nie wykonywana. Do działalności zawodowej zaliczyć także należy kursy malarstwa akwarelowego, które organizował przeważnie raz na dwa lata w Gdańsku i Gdyni.
Na wieczną wachtę odszedł 4 września 2020 roku i jak sam stwierdzał będąc spełnionym w życiu oraz jako ojciec córki, syna oraz dziadek czworga wnuków.
Mszę św. żałobną odprawiono 10 września w kościele o. Franciszkanów w Parafii Św. Antoniego ul. Ujejskiego 40 w Gdyni. Odprowadzenie komandora podporucznika doktora Zbigniewa Szczepanka na wieczną wachtę odbyło się na Cmentarzu Komunalnym w Pierwoszynie.
CZEŚĆ JEGO PAMIĘCI!
gs
