Kontradmirał w st. spocz. Kazimierz Bossy

Urodził się 4 marca 1931 roku w Kościanie, gdzie w latach 1938-1949 uczęszczał do szkoły podstawowej gimnazjum i liceum. W lipcu 1949 roku rozpoczął naukę w Oficerskiej Szkole Marynarki Wojennej, którą ukończył po czterech latach i w drodze wyróżnienia za zdobycie trzeciej lokaty promowany był od razu do stopnia porucznika marynarki. Lokata ta upoważniała Go również do wyboru klasy okrętu, na którym miał rozpocząć służbę. Wybrał niszczyciele. I służbę zawodową zaczął jako oficer broni podwodnej na ORP "Błyskawica".
Od listopada 1954 do połowy 1956 roku przebywał w Leningradzie na wyższym, specjalis -tycznym kursie oficerów broni podwodnej. Swoją służbę na Błyskawicy zakończył we wrześniu 1957 roku jako starszy pomocnik dowódcy. W Sztabie Marynarki Wojennej objął stanowisko starszego inspektora broni podwodnej w Wydziale Szkolenia Bojowego, lecz na krótko, bowiem już w listopadzie powrócił jako starszy pomocnik dowódcy na ORP "Grom", a następnie od kwietnia do lipca 1958 roku dowodził niszczycielem "Wicher". W latach 1958-1962 studiował w Akademii Marynarki Wojennej w Leningradzie, którą ukończył z wyróżnieniem otrzymując złoty medal od władz uczelni. Po powrocie do kraju objął stanowisko szefa sztabu dywizjonu niszczycieli, na którym pracował do lutego 1965 roku. Następnie dwa lata zajmował stanowisko zastępcy szefa Katedry Taktyki Sił Morskich Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej. Kolejny etap – lata 67-69 to ponowna służba w Sztabie Głównym Marynarki Wojennej, gdzie współtworzył system informatyki MW.
16 stycznia 1970 roku został szefem sztabu 8 Flotylii Obrony Wybrzeża a następnie do sierpnia 1979 r jej dowódcą. W październiku 1978 r został awansowany do stopnia kontradmirała. W tym okresie również przez dwie kadencje był radnym Wojewódzkiej Rady Narodowej w Szczecinie.
Od sierpnia 1979 r był szefem Sztabu Marynarki Wojennej, a od 1983 do 1988 zastępcą D-cy Marynarki Wojennej do spraw liniowych. W latach 1988 do 1993 był komendantem Akademii Marynarki Wojennej, z którego to stanowiska przeszedł na emeryturę.
Przechodząc w stan spoczynku utrzymywał kontakt z kolegami i byłymi podwładnymi. Przystąpił do Stowarzyszenia Oficerów Marynarki Wojennej RP, w którym od 1995 do września 2001 roku był prezesem Zarządu Głównego. Funkję tę traktował poważnie. Dążył do organizacyjnego rozwoju stowarzyszenia oraz zapewnienia mu społecznego uznania, a także podtrzymania więzi między marynarskimi pokoleniami.

Odznaczony był Krzyżem Komandorskim, Krzyżem Oficerskim i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, złotym Krzyżem Zasługi, dwukrotnie Medalem Komisji Edukacji Narodowej oraz medalami resortowymi i odznaczeniami zagranicznymi.
Na wieczną wachtę odszedł 15 lutego 2002 roku po długiej i ciężkiej chorobie.