Józef kontynuował rodzinne tradycje wojskowe. Do zakończenia I wojny światowej walczył w marynarce wojennej Cesarstwa Niemieckiego jako dowódca flotylli i komendant szkoły okrętów podwodnych.
Tuż po odzyskaniu przez Polskę niepodległości Józef UNRUG występuje z Kaiserliche Marine i wraz z innymi polskimi żołnierzami, walczącymi dotąd po stronie zaborców wraca do Polski by rozpocząć służbę
w Polskich Siłach Zbrojnych. Już 19 maja 1919 r. zgłasza gotowość do odbudowy polskiej marynarki wojennej. Jako podwładny, a następnie wieloletni przyjaciel admirała Jerzego ŚWIRSKIEGO tworzy
i odradza polską flotę wojenną a w 1925 r. zostaje jej dowódcą.
W 1933 r. otrzymuje awans do stopnia kontradmirała, a tuż przed wybuchem II wojny światowej, obejmuje stanowisko dowódcy Floty i Obrony Wybrzeża. Ta część Polskiej Ziemi wraz z Helem, broniona przez admirała Józefa UNRUGA i Jego Żołnierzy jest jednym z najdłużej utrzymujących się punktów oporu w trwającej kampanii wrześniowej. Jednak po kapitulacji Warszawy, wobec naporu wojsk niemieckich, złej sytuacji polskich wojsk lądowych
i przede wszystkim w trosce o ludność cywilną, Józef UNRUG jako dowódca i żołnierz podejmuje najtrudniejszą decyzję. „Kapitulacja następuje 2 października 1939r. o godz. 11:00. Odtąd Hel zapisze się w historii jako ostatnia kapitulująca twierdza Wojska Polskiego”.
Admirał Józef UNRUG trafia do niewoli niemieckiej. Wraz z innymi oficerami i uczestnikami walk na Helu zostaje umieszczony
w oficerskim obozie jenieckim. Tam dochodzi do heroicznego świadectwa wierności i odwagi. Na podejmowane przez Niemców próby porozumienia się w języku niemieckim admirał odpowiada w języku polskim i w obecności polskiego świadka: "Jestem polskim oficerem i wyrzuciłem z pamięci język niemiecki 1 września 1939 roku". Odrzuca również oferowane przez Niemców stanowiska
w Kriegsmarine. W trakcie następnych lat przewożony jest do siedmiu kolejnych obozów jenieckich. Zakończenie działań wojennych przychodzi dla Niego 29 kwietnia 1945 r. kiedy żołnierze amerykańscy wyzwalają niemiecki obóz w Murnau w Bawarii.
Po zakończeniu II wojny światowej, w Wielkiej Brytanii Józef UNRUG bierze udział w demobilizacji Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Zostaje I zastępcą Szefa Kierownictwa Marynarki Wojennej,
a 2 września 1946 r. otrzymuje awans do stopnia wiceadmirała. W styczniu 1947 r. zostaje odznaczony Złotym Krzyżem Orderu Virtuti Militari IV klasy.
W 1948 r. razem z żoną wyjeżdża do Maroka i podejmuje pracę zarobkową. Po 10 latach trafia do domu spokojnej starości dla byłych kombatantów i polskich uchodźców politycznych w Lailly-en-Val koło Orleanu we Francji. Umarł 28 lutego 1973 r. w wieku 88 lat
i pochowany został na cmentarzu w Montresor.
21 września 2018 r. otrzymał pośmiertnie nominację na stopień admirała floty.
W dniu 1 października 2018 r. odbyły się na Helu uroczystości upamiętniające admirała Józefa UNRUGA i Jego Małżonki Zofii UNRUG. Admirał UNRUG pośmiertnie otrzymał tytuł „Honorowego Obywatela Miasta Helu”. Akt nadania wnukowi admirała wręczył przewodniczący Rady Miasta Helu Arnold ANTKOWSKI. W trakcie uroczystości nasza delegacja złożyła wiązankę kwiatów pod pomnikiem Obrońców Helu. W uroczystości brała udział delegacja naszego Stowarzyszenia w składzie: kmdr kmdr: Mirosław ONISZCZUK, Bogdan GIERSZEWSKI, Stanisław TEICHERT i Zygmunt OSIADACZ.
Dnia 2 października 2018 r. w Gdyni na Cmentarzu Marynarki Wojennej w Gdyni Oksywiu odbył się uroczysty pogrzeb państwowy admirała floty Józefa UNRUGA i jego małżonki Zofii UNRUG.
W uroczystości brała udział delegacja naszego Stowarzyszenia z prezesem ZG wiceadmirałem Maciejem WĘGLEWSKIM.
