Ta zacytowana myśl flamandzkiego filozofa i kapłana Phila Bosmansa jest jakby mottem pożegnalnym naszego Kolegi i Przyjaciela kmdr. por. lekarza Stanisława Kasińskiego prawego człowieka, wartościowego oficera, lekarza MW, którego z żołnierskim i koleżeńskim żalem odprowadziliśmy w dniu 28 marca 2018 roku na wieczną wachtę na Cmentarz Komunalny w Sopocie.
Urodził się 14 marca 1931 roku w miejscowości Piaski pod Łowiczem. Patriotyczna atmosfera rodzinnego domu od dzieciństwa kształtowała osobowość przyszłego lekarza i oficera. W 1938 roku cała rodzina przeprowadza się do Warszawy gdzie Stanisław zaczyna podstawową edukację, którą przerywa okupacja niemiecka. W sierpniu 1944 przeżywa straszliwą tragedię. Jego rodzice giną w Powstaniu Warszawskim. Pełnego sierotę przejmują na wychowanie wujostwo [brat matki]. Po wyzwoleniu z powodu ciężkich warunków materialnych Stanisław rozpoczyna pracę jako uczeń zecerski, równocześnie ucząc się w Technikum Poligraficznym. W 1950 roku rozpoczyna pracę jako zecer w Wojskowej Drukarni w Gdyni. Po powołaniu do czynnej służby wojskowej na jego prośbę Komisja Wojskowa zakwalifikowała go do Oficerskiej Szkoły Felczerów w Łodzi. W 1953 roku otrzymuje dyplom felczera i stopień podporucznika. Zostaje skierowany do Okręgowej Składnicy POW w Grudziądzu na stanowisko felczera ambulatorium. Równocześnie pełni w Grudziądzu dyżury w Pogotowiu Miejskim i Szpitalu Garnizonowym. W 1959 roku zostaje przeniesiony do służby w Marynarce Wojennej na ORP „Sęp”. Po roku służby na okrętach, w drodze wyróżnienia zostaje skierowany na studia na Wydział Lekarski WAM w Łodzi. Kończy je w 1967 roku i otrzymuje tytuł lekarza medycyny i awans na stopień kapitana. Staż kliniczny odbywa w 7 Szpitalu Marynarki Wojennej w Oliwie. Równocześnie jako wolontariusz pracuje na Oddziale Pediatrycznym Szpitala Miejskiego w Redłowie. Po ukończeniu stażu zostaje skierowany na stanowisko starszego lekarza w Jednostce Elektronicznej MW w Oliwie. W 1975 roku uzyskuje w Gdańskiej Akademii Medycznej specjalizację z pediatrii po którym to awansie zawodowym, zostaje przeniesiony do Wojskowej Specjalistycznej Przychodni Lekarskiej w Gdyni, na stanowisko kierownika gabinetu pediatrycznego. Od tej chwili cały swój lekarski talent i oficerską pasję perfekcyjnej służby poświęcił małym pacjentom. Miał na tym polu znaczące osiągnięcia. Do końca życia spotykał poważnych oficerów MW, których leczył w dzieciństwie. W 1983 roku po osiągnięciu wieku emerytalnego przechodzi w stan spoczynku. Zawsze skromny, uczciwy, uczynny, przyjacielski i otwarty na kontakty z kolegami i rodzicami leczonych dzieci. Jak wspominają go najbliżsi, przyjaciele i koledzy swoją wrażliwą i przyjazną osobowością sprawiał, że gromadzili się wokół niego ludzie dobrzy i życzliwi. Człowiek o dużej kulturze osobistej. Za wierną i sumienną służbę był odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi i wieloma medalami resortowymi i pamiątkowymi. Od wielu lat w jego życiu rodzinnym towarzyszyła mu małżonka Edyta, wspólnie wychowali dwie wspaniałe córki Marię i Aleksandrę.
Nie sposób w krótkich, żołnierskich słowach wymienić wszystkich zasług i osiągnięć kmdr. por. lek. Stanisława Kasińskiego. Należał do pokolenia jakby powiedział ks. Phil Bosmans zwyczajnych ludzi, które odbudowywało ze zniszczeń Ojczyznę. Jego pracy, poświęcenia dla młodych pacjentów, wysiłku, marzeń i jego sierocych łez, nie można zmierzyć ani ująć w zwykłe statystyki. Należał do ludzi, którzy mówią „tak” do światła i radości do wszystkiego co z dobrych i trudnych dni wyrasta. Od wielu lat był aktywnym członkiem Koła Nr 8 Stowarzyszenia Oficerów Marynarki Wojennej RP. Nigdy Go nie zapomnimy!
Cześć jego pamięci !
Wspomnienia przedstawił prof. dr hab. Kazimierz Dęga.
